Ervaring van Karin Steensma
"Ik voel me weer als nieuw. Met dat gevoel en de nieuwe 'richting van wie ik altijd al was', zet ik verdere stappen."
Karin Steensma (58), leerkracht in het basisonderwijs zocht na haar vertrek uit het onderwijs naar nieuwe energie.
Een week weg van huis, los van mijn dagelijks bestaan, ver van mijn eigen vertrouwde omgeving, hoeveel impact zou dat hebben op mijn toekomst? Ik had geen idee, maar volgde het vertrouwen dat het betekenisvol zou zijn. De voorbereidende opdracht om een levenslijn te maken vond ik in elk geval leuk.
De aanleiding voor de coachingsweek was ‘alles behalve leuk’. Ik had de zin en energie voor mijn werk verloren. In het onderwijs voelde ik mij niet meer op mijn plek, ik was afgeknapt op hoe het onderwijs is ingericht, op wat er allemaal op het bordje van de leerkracht ligt. Met een vaststellingsovereenkomst nam ik afscheid van mijn tijd als juf. Niet veel later werd kanker bij me ontdekt, de verklaring voor mijn afnemende energie in het laatste jaar dat ik werkte.
Na de ontdekking van kanker, ging de eerste aandacht natuurlijk uit naar genezen, maar er kwam een moment dat ik me afvroeg: ‘hoe nu verder?’. Bij die vraag googlede ik op loopbaancoaching en kwam uit bij de Portugalreis van Jolanda.
Het prettige aan de insteek van Jolanda is dat ze mij niet meteen in een nieuwe baan wilde proppen. Jolanda volgde de lijn van wat goed voor mij is en ging alleen maar uit van de vraag ‘welke kant wil jij op?’
'O ja zo was ik altijd'
De ‘wandelingen met opdracht’ waren heel goed afgestemd op wat ik uit te zoeken had. Het bijzondere is dat je terugkomt bij de persoon die je was je voordat je je ging conformeren aan wat de maatschappij van je verwacht of wat je ouders van je willen. Een feest der herkenning: O ja zo was ik altijd, o ja dat vond ik altijd heel leuk. Jolanda hielp me de rode draad uit mijn levensverhaal naar boven te trekken. Met bewondering kijk ik hoe ze dat doet: zonder nadrukkelijk aanwezig te zijn precies de kern raken.
Maar er is niet alleen aandacht voor je rode draad, er was ook aandacht voor afscheid. Vroeger kon ik alles, zes dingen tegelijk. Na mijn ziekte is mijn energie anders geworden, ik loop nu fysiek tegen grenzen aan. De bewustwording daarvan gaf ik vorm met een afscheidsritueel dat Jolanda aan me voorstelde. Dat ritueel zal ik nooit vergeten, misschien is het wel het belangrijkste wat ik in Portugal aangegaan ben. In mijn hoofd ben ik nog altijd dezelfde Karin, maar de fysieke kracht is verminderd en het was bijzonder om dat te leren accepteren door middel van een ritueel.
'Schoon en afgestoft kwam ik terug'
Toen ik naar huis ging, voelde ik me schoon, heel schoon, alsof alle belastende laagjes van me waren afgestoft, ik voelde me weer als nieuw. Met dat gevoel en de nieuwe 'richting van wie ik altijd al was', zet ik verdere stappen. Eigenlijk zou iedereen het moeten doen zo rond zijn vijfigste.